همرهان سست عناصر

زین همرهان سست عناصر دلم گرفت

                  شیر خدا و رستم دستانم آرزوست    

                              زین خلق پر شکایت گریان شدم ملول

                                            آن های و هوی و نعره مستانم آرزوست

بلند شد و روی پاهاش ایستاد و به دور و برش نگاه کرد. اولین کسی رو که دید من بودم که گفتم:  به جنگ میرید؟ گفت: ای کاش... گفتم: بچه ها هستند. بی معطلی گفت : خبرشون کن. رفتم دنبالشون. پیداشون کردم و ازشون خواستم فرمانده رو تنها نذارن. همون اولش یک از ما گفت: من شخصیتم خرد میشه همین جوری بیام. فرمانده که منو دعوت نکرده. بیام چی کار. نه من نمیام. خودش بهم بگه حتما میام. ولی این جوری نه.

 به شش نفر دیگه گفتم. یکی شون ادعا کرد فرمانده منحرف شده و داره جای دیگه میجنگه.ولی مابقی قرار شد بیان ولی روز قرار یکی یکی برای نیومدن بهانه اوردن. باز من موندم و من. با دل شکسته و کلی شرمساری به فرمانده گفتم: بچه ها نتونستن بیان. لبخند تلخی زد و تنها رفت. نمیدونم دلخور از همرهان باشم یا فرمانده. انگار نه انگار که کسی تلاشی برای کاری کرده.

                                                بر درگهی که نوبت ارنی همی زنند

                               موری نه‌ای و ملک سلیمانت آرزوست

                   فرعون‌وار لاف اناالحق همی زنی

وآنگاه قرب موسی عمرانت آرزوست